علی بن محمد علاوی جواهریجواهری، آل، خاندان علمی شیعی در قرن سیزدهم تا پانزدهم در عراق است. یکی از شخصیت‌های این خاندان علی بن محمد، مشهور به عَلّاوی، است. ۱ - معرفی اجمالیعلی بن محمد، مشهور به عَلّاوی، وی با از دست دادن پدرش در کودکی، تحت سرپرستی جدّش، صاحب جواهر، قرار گرفت و بسیار مورد اعتماد او بود. [۱]
محمد حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ج۲، ص۱۱۷، قم ۱۴۰۵.
[۲]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: نقباءالبشر فی القرن الرابع عشر، ج۱، ص۱۵۱۹، مشهد ۱۴۰۴.
۲ - تحصیلاتعلی مدتی از درس شیخ انصاری بهره برد، ولی بیشتر نزد سیدحسین کوهکمری درس خواند و علاوه بر آنکه از او اجازه روایت داشت، شاگرد خاص و وصی او بود و تصدی امور او را پس از وفاتش برعهده گرفت. پس از اتمام تحصیلات، به تدریس فقه و از جمله کتاب جواهرالکلام جدّش پرداخت. عبداللّه مامَقانی (فقیه و رجالی، متوفی ۱۳۱۱ ش) از او اجازه روایت داشت. [۳]
عبداللّه مامقانی، مخزن المعانی فی ترجمه المحقق المامقانی، ج۱، ص۲۱۰، چاپ محمدرضا مامقانی، قم ۱۴۲۳.
[۴]
محمد حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ج۲، ص۱۱۷ـ ۱۱۸، قم ۱۴۰۵.
[۵]
جعفر بن باقر آل‌محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ج۲، ص۱۲۲ـ۱۲۳، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.
۳ - کار فرهنگیعلاّوی علاوه بر تعلیم و تعلم، به اقامه جماعت نیز اشتغال داشت. وی کلامی نافذ داشت و در فیصله دادن به خصومات و دعاوی توانا و محل مراجعه و اعتماد مردم بود. ۴ - وفاتوی در ۱۳۱۷ در نجف وفات کرد و در مقبره خاندان جواهری به خاک سپرده شد. ۵ - تألیفاتاز او تألیفاتی در فقه و اصول برجای مانده است. [۶]
محمد حرزالدین، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء، ج۲، ص۱۱۸، قم ۱۴۰۵.
[۷]
جعفر بن باقر آل‌محبوبه، ماضی النجف و حاضرها، ج۲، ص۱۲۳، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.
[۸]
محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه: نقباءالبشر فی القرن الرابع عشر، ج۱، ص۱۵۲۰، مشهد ۱۴۰۴.
۶ - فرزنداندو تن از فرزندان او، عباس و جواد، از عالمان معروف بودند. ۷ - پانویس
۸ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة‌المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «جواهری»، شماره۵۱۷۳. |